Chcesz grać melodyjne solówki na gitarze?
Jednym z mistrzów takiego grania jest z pewnością David Gilmour (znany głównie z zespołu Pink Floyd).
W tej lekcji wspólnie przeanalizujemy najważniejsze elementy solówki Gilmoura z utworu Mother.
Na początek posłuchaj jak ona brzmi:
(jest to fragment lekcji jak zagrać solo Mother)
Oto przygotowana przeze mnie tabulatura wraz z zaznaczonymi zmianami akordów:
David Gilmour – Analiza Solówki
To na co chcę zwrócić szczególnie uwagę – i co ma prawdopodobnie największy wpływ na brzmienie i melodyjność solówki – to dźwięki, które są grane w momencie zmiany akordów.
(dla porównania zobacz analizę solówki Bohemian Rhapsody)
W momencie kiedy wchodzi pierwszy akord – G dur – wybrzmiewa podciągnięta do 15. progu 2. struna, czyli dźwięk D.
Czym jest dźwięk D w stosunku do akordu G dur? Jest to kwinta tego akordu – jeden z dźwięków składowych.
(jeśli nie rozumiesz budowy akordów to polecam kurs Zrozumiała Teoria)
Gdy zmienia się na akord C dur, David Gilmour gra w solówce 13. próg 2. struny, czyli dźwięk C. Jest to oczywiście pryma akordu.
Jak widzisz, póki co w momencie zmiany akordu, grane są zawsze dźwięki akordowe.
Żeby nie zajmować tyle miejsca, przygotowałem tabelkę w której po prawej są po kolei występujące akordy, w środku dźwięk który jest grany w solówce w momencie wejścia danego akordu, a po lewej – czym jest ten dźwięk w kontekście akordu.
Jak Zastosować To Do Twojej Improwizacji?
Pierwszy rzut oka pozwala stwierdzić, że w 7 na 9 przypadkach w momencie zmiany akordu jest grany jeden z dźwięków akordowych (za chwilę omówię 2 sytuacje, gdzie jest inaczej).
Co to dla Ciebie oznacza? Że musisz nauczyć się podążać w Twoich improwizacjach za zmianami w podkładzie.
Nie chodzi o to, aby dobrać pasującą skalę i grać co popadnie. Chodzi o to, aby reagować na to co dzieje się w podkładzie.
A co w pozostałych 2 przypadkach?
Gilmour gra w nich w momencie wejścia akordu G dur: dźwięk C, czyli kwartę w stosunku do akordu.
Zwróćmy uwagę, że od razu schodzi pół tonu niżej na dźwięk H, czyli tercję akordu – jeden z jego składników, a następnie na G – prymę akordu.
Jest tu wykorzystane tzw. opóźnienie: David Gilmour gra dźwięk akordowy, ale z minimalnym opóźnieniem w stosunku do wejścia akordu.
Ten zabieg pomaga zbudować większe napięcie w improwizacji.
Podsumowanie
Jakie z tego możesz wyciągnąć dla siebie wnioski? Zacznij podążać w swoich solówkach za tym, co dzieje się w podkładzie. Jak to zrobić? Wykorzystując dźwięki akordowe.
Dzięki temu będziesz grał trochę bardziej jak David Gilmour…
Koniecznie to wyćwicz, a teraz skomentuj proszę poniżej i napisz jak podobała Ci się lekcja oraz jakie inne tematy Cię interesują.
